Analiza techniczna – Podstawy

Visits: 325

 

Analiza techniczna – geneza, twórcy, definicje.

(Bezpłatny Kurs – materiał edukacyjny)

 

Autor: Dariusz Grabarczyk


 

Spis Treści:

1. Geneza analizy technicznej (AT)
2. Twórcy analizy technicznej
3. Założenia analizy technicznej
4. Definicje analizy technicznej
5. Pojęcie trendu i jego rodzaje

 


 1. Geneza analizy technicznej (AT)

Pierwsze struktury Analizy Technicznej pojawiły się w Japonii XVII wieku (100 lat przed zdefiniowaniem teorii). Stworzyli „Candelistick” – wykresy świecowe. Japończycy w ten sposób starali się prognozować cenę i ilość ryżu na rynku oraz traktowali go za wyznacznik kondycji gospodarki (rodzaj odpowiednika PKB).

 

 2. Twórca analizy technicznej (AT)

Za twórcę teorii oraz podstawowych pojęć uważa się Charlesa Dowa  (06.11.1851 r.-04.12.1902 r.)

 

Charles Dow, redaktora w “The Wallstreet Journal”. W 1884r. Dow stworzył pierwszą średnią rynkową, w skład której wchodziło 11 spółek (2 produkcyjne, 9 kolejowych), a do 1928r. liczba spółek w indeksie wzrosła do 30 i tak pozostało do dziś.

 

4. Założenia analizy technicznej (AT)

 

1. Rynek jest mechanizmem, który dyskontuje wszystko.
Podstawowym założeniem analizy technicznej jest stwierdzenie, że ceny a więc i indeksy giełdowe dyskontują wszystkie informacje. Oznacza to że w cenach akcji są uwzględnione informacje tj. dotyczące gospodarki, gałęzi przemysłowej, czynników fundamentalnych i poza fundamentalnych ze spółek.

 

2. Ceny podlegają utrzymującym się przez dłuższy okres trendom (tendencjom).
Rysując wykresy cen, analityk techniczny stara się odnaleźć w nich trend, czyli kierunek, w którym podążają ceny.
Zakłada się bowiem, że istnieje większe prawdopodobieństwo tego, że trend będzie kontynuowany, niż że nastąpi jego odwrócenie.

 

3. Zjawiska występujące na giełdzie powtarzają się

Rysując wykresy cen, analityk techniczny stara się odnaleźć w nich trend, czyli kierunek, w którym podążają ceny.
Zakłada się bowiem, że istnieje większe prawdopodobieństwo tego, że trend będzie kontynuowany, niż że nastąpi jego odwrócenie


 

Spośród trzech fundamentalnych założeń analizy technicznej tym podstawowym i najważniejszym jest stwierdzenie, że:

 

Ceny poszczególnych akcji, czy też ich grupy w formie syntetycznej  (indeksy giełdowe), dyskontują wszystkie informacje rynkowe, fundamentalne i pozarynkowe.

 

Według Charlesa Dowa zostało uchwycone w tym sformułowaniu sedno koncepcji rynków efektywnych, na których ceny są kształtowane jedynie poprzez popyt i podaż, bez ingerencji z zewnątrz. Dow zakładał, że ze względu na zróżnicowany stan wiedzy oraz dostęp do informacji przez inwestorów giełdowych, występujące średnie giełdowe są

odzwierciedleniem informacji historycznych, a analiza ich pozwoli na ustalenie przyszłych trendów (ekstrapolację) przez pewną grupę inwestorów, która określa je, jako bardzo prawdopodobne.

 

4. Definicje analizy technicznej (AT).

„Analiza techniczna to badanie zachowań rynku, przede wszystkim przy użyciu wykresów,

którego celem, jest przewidywanie przyszłych trendów cenowych”.

John J. Murphy

Druga definicja mówi, że:

„Analiza techniczna służy do określenia prawdopodobieństwa zmiany kursów na podstawie

ich cen z przeszłości, przy uwzględnieniu wszystkich czynników, które miały, mają

obecnie oraz mogą mieć wpływ na kształtowanie się podaży i popytu”
Herbert B.Majo

kolejna definicja, jest następująca:

 

„Analiza techniczna służy do określenia prawdopodobieństwa zmiany kursów na podstawie ich cen z przeszłości, przy uwzględnieniu wszystkich czynników, które miały, mają obecnie oraz mogą mieć wpływ na kształtowanie się podaży i popytu”.

 


5. Pojęcie trendu i jego rodzaje

 

W wyniku różnych podejść inwestorów do analizy akcji zakłada się, iż średnie giełdowe dyskontują także informacje fundamentalne (można dodać, że fundamenty “rysują wykres”, a analiza techniczna określa jego kontynuację lub załamanie). Dow dodatkowo zdefiniował takie pojęcie jak trend oraz szczegółowo opisał trzy jego typy i główne fazy – przedstawione poniżej.

 

I TREND – Główny
Pierwszy z trendów, o największym znaczeniu, określa się mianem trendu głównego. Długość jego trwania zawiera się w przedziale od roku do kilkunastu lat. Trend ten dyktuje warunki na rynku.

 

II TREND – Wtórny
Następnie wyróżnia się liczne trendy wtórne, korygujące trend podstawowy (korekcja występuje na poziomie od 1/3 – 2/3 wartości trendu głównego), które trwają od kilku tygodni do trzech miesięcy.

 

III TREND – Mniejszy
Ostatnimi są trendy mniejsze, traktowane marginalnie, których długość nie przekracza trzech tygodni. Mają one charakter czysto losowy, chociaż przyczyny tych zmian nie muszą mieć takiego charakteru. Pomimo stworzonej teorii Dow nie był ortodoksyjnym technikiem w stosowaniu jej do poszukiwania punktów identyfikujących wierzchołek [„rynku byka” – hossy] lub dna [„rynku niedźwiedzia” – bessy]. Należy dodać, iż przede wszystkim sugerował się analizą

fundamentalną i zdaniem innych inwestorów, twierdząc, że zmiana trendu jest uzależniona od powszechnego poglądu na temat niedowartościowania lub przewartościowania danych akcji.

 

Dodam, że obecnie najbardziej znaną teorią wyceny w analizie fundamentalnej jest CAPM – capital asset pricing model oraz linia SML określająca niedowartościowanie lub przewartościowanie akcji – być może Charles Dow tak mocno wychodził wyobraźnią w przyszłość (do jeszcze nie zdefiniowanej teorii) mówiąc że polega na analizie fundamentalnej, a potem bada wykresy.

Trend rosnący to taki, w którym dolne granice spadków i cen da się połączyć linią prostą, która kieruje się do góry. Można zdefiniować, jako coraz wyżej układające się dołki i szczyty wykresu.

 

Z trendem malejącym mamy do czynienia wówczas, gdy górne granice wzrostów cen da się połączyć linią prosta, która kieruje się na dół. Dołki i szczyty kształtują się na coraz to niższych poziomach.

 

Trend horyzontalny, inaczej boczny, to brak istnienia powyższych dwóch trendów – wykres porusza się w osi poziomej z pewnymi odchyleniami (rozpiętość kanału).

 


Literatura:

  1. Analiza techniczna rynków finansowych, Murphy J., WIG-Press, Warszawa.
  2. Analiza techniczna rynków terminowych, Schwager J. D., WIG-Press, Warszawa, 2002.
  3. Analiza fundamentalna i techniczna, Mariusz Czekała,  Wrocław : Wydaw. AE im. Oskara Langego, 1998.
  4. Podstawy analizy technicznej, Pring Martin J., WIG-Press, Warszawa, 1998.
  5. Analiza na rynkach kapitałowych i terminowych, John J. Murphy ; Warszawa : WIG-Press.
  6. Nowe koncepcje analizy technicznej, Bensignor R., WIG-Press, Warszawa, 2004.
  7. Geometria Fibonacciego, Danielewicz P., WIG-Press, Warszawa, 2006.

 

Materiał przygotował: Dariusz Grabarczyk

(01.01.2022r. )


 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *