Views: 153

Analiza fundamentalna – wprowadzenie.

„Aby osiągnąć sukces inwestycyjny, inwestorzy potrzebują rzetelnych informacji dotyczących rynku, danych historycznych, fundamentalnego podejścia analitycznego, którego celem jest wzrost wartości portfela, cierpliwości, przekonania co do jakości swoich prognoz oraz umiejętności ignorowania psychologicznych reakcji tłumu.”
John C. Ritchie, Jr.

1. Analiza fundamentalna a analiza techniczna.

Podział pomiędzy zwolennikami analizy technicznej i analizy fundamentalnej wynika stąd, że obie te metody mogą prowadzić do wyciągnięcia różnych wniosków, a tym samym, do podejmowania innych decyzji.
Istnieje wspólny mianownik dla obu analiz, mówiący że analiza techniczna powinna stanowić uzupełnienie analizy fundamentalnej. W praktyce, dla krótkiego horyzontu inwestycyjnego stosuje się analizę techniczną, natomiast dla długoterminowego inwestowania– analizę fundamentalną.

Dodatkowo można określić analizę fundamentalną, jako powód wzrostów lub spadków spółki, natomiast analizę techniczną, jako określania momentów , kiedy siła popytu zaczyna przewyższać siłę podaży lub odwrotnie.

W warunkach analizy fundamentalnej spełniane są następujące twierdzenia:

• Wynagrodzeniem za inwestycję w warunkach pewności powinna być stopa zwrotu zbliżona do „wolnej od ryzyka stopy procentowej” (rf – czyli stopa wolna od ryzyka np. w modelu CAPM).
• Nie istnieje wówczas możliwość odchylenia dochodu rzeczywistego od oczekiwanego.
• Aktywa finansowe nabywane na podstawie ograniczonej informacji na temat przyszłych wydarzeń nazywane są aktywami ryzykownymi, a wielkość podejmowanego ryzyka jest różna dla różnych aktywów (obligacje państwowe, obligacje korporacyjne, akcje dużych spółek, akcje małych spółek, opcje, certyfikaty strukturyzowane itp.)
• Tradycyjny sposób analizy obejmuje ryzyka, które mogą zagrozić osiągnięciu przez inwestora oczekiwanej stopy zwrotu.
• Występuje ryzyko inflacji
• Wpływa na siłę nabywczą płatności otrzymanych dzięki instrumentom o stałym dochodzie, np. obligacje kuponowe, akcje uprzywilejowane.

Ryzyko stopy procentowej

Spowodowane nieprzewidzianymi zmianami stopy procentowej. Wielkość przyszłych zmian stopy procentowej powinna być uwzględniona w bieżącej wycenie instrumentów finansowych o stałym dochodzie. Może zdarzyć się sytuacja, w której rynek nie przewidzi wielkości tych zmian i dochodzi do gwałtownego wzrostu bądź spadku np. obligacji.
Rynki są w stanie przewidzieć pewne zmiany, ale tylko w ograniczonym zakresie. To pokazuje, że oczekiwania dotyczące stóp procentowych mocno wpływają na podejmowane decyzje inwestycyjne.

Ryzyko działalności gospodarczej.

Nabywając papier wartościowy o stałym dochodzie inwestor staje się stroną umowy, w której emitent zobowiązuje się zwrócić wartość nominalną w określonym terminie oraz do świadczenia pieniężnego lub niepieniężnego – np. w postaci wypłaty odsetek.
W przypadku trudności finansowych lub czasowych zakłóceń przepływów Emitenta, inwestor może nie otrzymać ustalonych świadczeń lub otrzymać w niepełnej wysokości.
Ryzyko działalności jest powiązane z działalnością operacyjną przedsiębiorstwa. Ten typ ryzyka określany jest jako: Koszty stałe / koszty zmienne oraz wynikających następstw z przepływów gotówkowych netto.

Ryzyko finansowe.

Wynika z decyzji kształtujących strukturę kapitałową przedsiębiorstwa.
Im wyższy jest udział kapitału zgromadzonego dzięki instrumentom o stałym dochodzie i akcjach uprzywilejowanych, tym wyższa jest zmienność przepływów gotówkowych netto.
Stosuje się tu stopnie wykorzystania dźwigni operacyjnej i finansowej (DOL i DFL).

Analiza fundamentalna uznawana jest za najbardziej prawidłową i merytorycznie poprawną metodę przewidywania kursów akcji. Służy do określenia opłacalności inwestycji w daną spółkę, sektor, branżę na podstawie informacji płynących z rynku, jak np.

– komunikaty spółek,
– analizy sektorowe,
– klimat inwestycyjny na rynku,
– informacje prasowe,
– serwisy informacyjne,
– ocena sytuacji na rykach zagranicznych, które mają istotny wpływ na sytuację na rynku, na którym inwestujemy.

Sposób weryfikacji i wyceny opiera się na „fundamentach” spółki, czyli danych finansowych, wielkości majątku oraz zdolności do generowania pieniędzy przez spółkę.

Etapy analizy fundamentalnej:

1. Analiza makroekonomiczna kraju, w którym inwestujemy (ryzyko polityczne, ryzyko inwestycyjne, rozwój rynku kapitałowego, płynność rynku kapitałowego, PKB, inflacja).
2. Analiza branży w którą inwestujemy (faza rozwoju, dynamika rozwoju, rentowność na poszczególnych poziomach, sezonowość sprzedaży).
3. Analiza konkretnej Spółki, w którą inwestujemy (analiza finansowa, faza rozwoju oraz perspektywy Spółki, płynność akcji, analiza konkurentów).
4. Wycena wartości Spółki oraz podjęcie decyzji inwestycyjnej.

Wartość wewnętrzna.

Techniki fundamentalne bazują na bardzo istotnym założeniu, że każda spółka, która istnieje w otoczeniu gospodarczym posiada w danym momencie tak zwaną „wartość wewnętrzną”.
Pojęcie wartości wewnętrznej istnieje w finansach od początku ubiegłego wieku, kiedy to wprowadzili je amerykańscy badacze rynku: Beniamin Graham oraz Dawid Dodd.
Kontynuatorem oraz największym popularyzatorem ich koncepcji jest jeden z najbogatszych inwestorów na Świecie- Warren Buffet.

„Wartość wewnętrzna” jest to jedyna prawidłowa i właściwa w danym momencie wartość spółki. Sam fakt, że spółka posiada wartość wewnętrzną nie oznacza, że rynek właściwie ją wycenia. Cena za akcję poniżej wartości wewnętrznej świadczy o tzw: „niedowartościowaniu” lub „niedoszacowaniu”.

Warren Buffet.

Z drugiej strony, gdy cena przekracza tę wartość mamy do czynienia z „przewartościowaniem” lub „przeszacowaniem” akcji.

Wpływ na obecną wycenę spółki mogą mieć różne czynniki t.j.: moda, stany emocjonalne (efekt stadny do zakupu, panika i nadmierna wyprzedaż akcji), płynność papierów wartościowych, zły dobór informacji, niewłaściwa interpretacja informacji. Dogłębna analiza pozwala na oszacowanie oczekiwanej stopy zwrotu, ryzyka związanego z inwestycją w różne papiery wartościowe oraz wpływu wywieranego przez warunki rynkowe.

Analiza fundamentalna pozwala rozpoznać sytuacje czasowego niedowartościowania walorów oraz stworzyć strategie, dzięki którym możliwe jest długoterminowe powiększenie stopy zwrotu.

Papiery wartościowe będą niedowartościowane, w momencie gdy większość rynku ma o nich bardzo złe zdanie (Analitycy i prasa wyraża się o danej spółce niepochlebnie).

Źródła informacji i danych finansowych.

Danymi, które są niezbędne dla przeprowadzenia analizy fundamentalnej spółki i jakie można uzyskać od spółek z samego faktu, że ich papiery wartościowe są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub są wprowadzone do alternatywnego systemu obrotu mogą być:

§ prospekt emisyjny, memorandum informacyjne, lub inny dokument informacyjny;
§ raporty bieżące oraz okresowe, zawierające sprawozdania finansowe;
§ prognozy wyników;
§ oświadczenia i wypowiedzi przedstawicieli spółki;
§ informacje branżowe;
§ dane statystyczne z gospodarki.

W analizie fundamentalnej uwzględnia się takie czynniki jak: sytuacja makroekonomiczna, polityka gospodarcza i monetarna, sytuacja branży i pozycja spółki w tej branży, kondycja ekonomiczna spółki oraz jej mocne i słabe strony. Na kompleksową analizę fundamentalną składa się:

§ analiza otoczenia makroekonomicznego spółki;
§ analiza sektorowa;
§ analiza ogólnej sytuacji spółki;
§ analiza finansowa spółki;
§ wycena spółki.

Na podstawie sprawozdań finansowych obejmujących: bilans, rachunek zysków i strat oraz rachunek przepływów pieniężnych a także cen rynkowych akcji obliczane są wskaźniki, które obrazują sytuację ekonomiczną spółki oraz kierunki jej zmian.

Wskaźniki finansowe są użytecznym narzędziem wspomagającym decyzje inwestycyjne, gdyż na ich podstawie można szybko zdiagnozować sytuację spółki oraz ocenić perspektywy jej rozwoju.
Klasyfikacja wskaźników obejmuje pięć grup, które dotyczą:

§ płynności – pokazują zdolność spółki do wywiązywania się z zobowiązań krótkoterminowych;
§ aktywności – pokazują, jak szybko spółka zamienia swoje zapasy i należności na gotówkę;
§ zadłużenia – informują o poziomie zadłużenia spółki i jej zdolności do obsługi tego zadłużenia;
§ rentowności – informują o wielkości zysku, jaki spółka osiągnęła w odniesieniu do zaangażowanych kapitałów lub majątku;
§ wartości rynkowej – służą ocenie wartości rynkowej spółki, która zależy od kursów jej akcji.

„By odnieś sukces, potrzebujesz czasu – czasu, w którym potrafisz przeanalizować i ocenić”.

George Soros

„Kupuj plotki, sprzedawaj fakty”

Analiza fundamentalna odpowie nam na pytanie w jaką Spółkę zainwestować w okresie średnio i długoterminowym
Analiza techniczna odpowie nam na pytanie w jaką Spółkę zainwestować w okresie krótkoterminowym
Połączenie dwóch technik pomoże nam w odpowiedzi na pytanie, w którym momencie wg. analizy technicznej kupić Spółkę o dobrych i mocnych fundamentach i pozostawić ja w portfelu w okresie średnio lub długoterminowym.

Metody wyceny:

– Metody majątkowe
– Metody porównawcze (oparte na wskaźnikach porównywalnych Spółek giełdowych, metody transakcji porównywalnych)
– Metody dochodowe (dywidendowe, zdyskontowanych przepływów pieniężnych)
Wycena konkretnej Spółki powyższymi metodami da inwestorowi różne wyniki, aby uzyskać przybliżoną wartości Spółki, trzeba przydzielić każdej metodzie odpowiednie wagi.

Metody majątkowe:

Metoda aktywów netto (wartości bilansowa kapitałów własnych)
= aktywa razem – zobowiązania i rezerwy na zobowiązania
Metoda skorygowanych aktywów netto (skorygowana wartość aktywów)
= skorygowane wartość aktywów – skorygowana wartość zobowiązań i rezerw na zobowiązania
Metoda likwidacyjna (przedsiębiorstwo jest warte tyle, ile uzyskamy ze sprzedaży jego majątku i spłaceniu wszystkich zobowiązań)
Metoda odtworzeniowa (suma inwestycji jakich trzeba dokonać, aby stworzyć takie samo przedsiębiorstwo jakie podlega wycenie)

 
Zalety Metody Majątkowej
Jest to minimalna wartość przedsiębiorstwa (Spółka jest tyle warte ile jej majątek),
Opiera się na ogólnie dostępnych informacjach (bilans Spółki),
Prosta w obliczeniach
Przydatne dla Spółek, które mają duży majątek a generują małe zyski
Nie ma możliwości przekłamania ponieważ wycena jest oparta na zasadach rachunkowości stosowanych przez daną Spółkę.

Wady Metody majątkowej.

Wycena oparta o wartość majątku nie uwzględnia wewnętrznej wartości przedsiębiorstwa (kadra menedżerska, perspektywa rozwoju)
Opiera się tylko na bilansie Spółki a nie faktycznie osiąganych wynikach finansowych
Metoda nie uwzględnia pozycji przedsiębiorstwa na rynku
Metoda w praktyce nie ma zastosowania dla inwestorów giełdowych (oprócz metody aktywów netto) ze względu na konieczność przeprowadzania wycen poszczególnych części majątku Spółki.

Metody porównawcze:

Istota metod porównawczych polega na określeniu wartości przedsiębiorstwa w oparciu o wartość wskaźników innych przedsiębiorstw z tej samej branży na porównywalnych rynkach,
Wartość przedsiębiorstwa można określić także na podstawie ostatnio przeprowadzonych transakcji w branży, w której działa wyceniana Spółka na porównywalnych rynkach.

Najczęściej używane wskaźniki do wyceny porównawczej:

• P/E (Stock price/Earnings per share)
• P/S (Price/Sales)
• P/BV (Stock price/Book Value per share)
• P/CF (Price/Cash Flow)
• EV/EBIT
• EV/EBITDA

W przygotowaniu są kolejne materiały.

Pozdrawiam,

Dariusz Grabarczyk